از سالیان گذشته در پیاده سازی های مختلف ALM یکی از نکاتی که باعث بروز مقاومت در سازمان شده است موضوع تغییر رویکرد سازمان از مدیریت پروژه به مدیریت محصول بوده است. در سال ۲۰۰۵ طبق آمارهای منتشر شده حدود ۶۰ درصد از پروژه های فناوری اطلاعات با شکست روبرو می شدند، طبیعتا این نرخ شکست در صنایع دیگر مثل ساختمان یا خودرو سازی قابل قبول نخواهد بود، در نتیجه تلاش شد با توجه به تفاوت های پروژه های فناوری اطلاعات روش های جدیدی جهت آنها ایجاد شود.
جزء اولین نتایج این تغییرات تولید روش های تولید iterative مثل agile و سپس scrum بود و ورژن کنترل Git بود.
در عمل علت اصلی این موضوع غیر قابل استفاده بودن روش های کنترل پروژه در مدیریت محصولات نرم افزاری است، زیرا بر خلاف پروژه های راه و ساختمان، راهکاری IT با توجه به ذات تغییر پذیر خود می توانند به دلایل مختلف مثل قوانین جدید، ورود رقیب جدید به بازار، تغییر نیاز مشتری، عدم وجود دانش کافی از تجارت و غیره دچار تغییرات زیادی به نسبت زمان شروع گردد، در نتیجه نقشه راه ایجاد شده توسط ساختار مدیریت پروژه بلا استفاده خواهد شد.
در روش های جدید مدیریت محصول IT سعی شده روش های مبتنی بر تجربه گرایی و آزمون و خطا جایگزین نقشه های دقیق از پیش تعیین شده که فرض می کردند در زمان شروع پروژه ما از همه چیز مطلع هستیم شوند. ( تیم کمترین دانش از محصول را در زمان شرو خواهد داشت و برنامه ریزی در این زمان به معنای پذیرفتن ریسک های بالا می باشد)
در ایران نیز معمولا یکی از دغدغه های کلا سازمان ها وضعیت پروژه ها می باشد که در شرکت های فناوری اطلاعات نیز کماکان از روش های مدیریت پروژه حتی در سطوح مدیریت تیم های IT استفاده می شود.
مهاجرت از پروژه به محصول سعی می کند چرایی نیاز به این تغییر رویکرد و راهکارهای مرتبط را بیان نماید.